To jest post z serii "Kotobuki taisha".  Po wiecej informacji zajrzyj do pierwszego posta.

W japońskiej firmie pracowałam przez prawie 3 lata (bez jednego miesiąca) i była to moja pierwsza praca po studiach. Firma jest mała, jak zaczęłam pracować miała 42 osoby, jak odchodziłam miała 50. Czyli zalicza się do tak zwanych 小中企業, czyli do grupy małych i średnich przedsiębiorstw.

Czym zajmuje się firma? Bardzo specjalistyczną obróbką twardych i kruchych materiałów, jak materiały ceramiczne i metale o wysokiej temperaturze topnienia. Skrawanie takich materialow do porządanego kształtu jest bardzo trudne, wymaga specjalistycznej wiedzy, maszyn i narzędzi. I moja firma potrafi drylować dziury o przekroju mniejszym niż ludzki włos, wykrawać fikuśne kształty ze ścianami o grubości pół milimetra itd. I w takiej firmie w dziale sprzedaży wesoło spedziłam trzy lata. 

W między czasie udało nam się zdobyć pierwszych zagranicznych kontrahentów, odbyć kilka podróży zagranicznych, rozszerzyć naszą ofertę o nowe produkty. Był to pracowity dla mnie czas, zwłaszcza, że gdy przystąpiłam do zespołu, byłam jedynym obcokrajowcem w firmie i nikt poza mna nie mówił po angielsku. Szybko musiałam nadrobić brakujące japońskie, często bardzo specjalistyczne słownictwo. A potem nauczyć się tego samego po angielsku! I tym sposobem znam wiele inzynieryjnych terminów tylko po japońsku i angielsku.

Ale miało być o przyjęciu pożegnalnym! Ostatni piątek listopada był ostatnim moim dniem w pracy. Japońskim zwyczajem koledzy i koleżanki z biura postanowili mi wyprawić przyjęcie pożegnalne. Cała impreza odbyła się w restauracji prowadzonej przez jednego z naszych byłych kolegów, który na ten wieczór wynajął nam lokal i przygotowywał co chcieliśmy z menu. W dodatku biurowi palacze zgodzili się na palanie na zewnątrz tylko ze względu na mnie (jako, że jestem zaciekłaą antypalaczką, nie mieli innego wyjścia ;)).

Do jedzenia były ręcznie robione pizze, pasty, sałatki, a do picia cokolwiek było w barze/lodówce plus herbata oolong na zimno. A na koniec dostałam piękny i wielki bukiet kwiatów, prezent i tort z moją podobizną!!

Muszę przyznać, że moi pierwszi współpracownicy i przełożeni stanowili wspaniałą ekipę i ciężko mi było się z nimi żegnać. Po tym jak wyszłam za mąż, przez pewien czas będę pełnoetatową panią domu i jednocześnie chcę rozkręcić coś swojego. Ale na detale jeszcze trzeba poczekać.

Japońskie słówko na dziś: 送別会（そうべつかい, sōbetsukai）- przyjęcie pożegnalne

Jak wam się podoba taki sposób pożegnania? Nie pracowałam nigdy w Polsce, więc napiszcie jak to się odbywa u nas. I czy chcielibyście zajmować się domem czy wolicie pracować, nawet jeśli to oznacza bycie poza domem od świtu do zmroku i czasami w soboty.