To jest post z serii "Kotobuki taisha".  Po wiecej informacji zajrzyj do pierwszego posta.

Teraz chyba najprzyjemniejsza cześć całej ślubnej serii, czyli o tym jak zaplanować ceremonie i wesele! Jak pisałam we wcześniejszych postach, Luby i ja mieliśmy uroczystość w chramie shintoistycznym i był to jedyny ślub w Japonii, na którym byłam. Miałam okazje być jedynie na poprawinach (po japońsku 二次会, nijikai czyli drugie spotkanie) pary z mojej grupy yosakoi.

Nishinomiya jinja, czyli Chram Nishinomiya

Ale od początku. Pierwsze co robimy by zaplanować tą jakże dla nas ważną uroczystość to spotykanie się z konsultantem ślubnym, który przedstawi nam ofertę. Do wyboru mamy zazwyczaj kilka planów, które różnią się ilością gości, ilością strojów, potrawami i oczywiście ceną. Z reguły panna młoda przebiera się jedno lub dwukrotnie podczas ślubu i wesela i to znacząco wpływa na cene (koszt wynajęcia jednego stroju to ok. 200,000 jenów). W naszym wypadku wybraliśmy plan dopasowany do liczby gości. W skład planu wchodziło:

- ceremonia ślubna w chramie (przysięga, sake, taniec, ofiara dla bóstwa)

- stroje panny i pana młodego (kimona, perułka)*

- posiłek dla 30 gości (do wyboru: japoński lub europejsko-japoński, wybraliśmy ten drugi)

- dekoracja podstawowa stołów

- dekoracja podstawowa stołu pary młodej

- stroje zachodnie na przebranie*

- makijaż, fryzura w obydwu wersjach

- oficjalny zestaw zdjeć w obdywu strojach i z najbliższą rodziną

- plakietki z imionami na stolikach

- muzyka

- oświetlenie

Za rzeczy z * musieliśmy trochę dopłacić ze względu na nasz wybór (np. droższe kimono).

Na zdjęciu stół pary młodej

Musieliśmy oddzielnie zapłacić za:

- fotografa (fotograf weselny mógł być nasz, ale podczas ceremonii ślubnej zdjęcia mogł robić tylko ichniejszy) i album ze zdjęciami

- bukiet do suknii ślubnej i kwiaty jako ozdoby do włosów/butonierki pana młodego

- posiłek dla dodatkowych 5 gości

- hikidemono (o to co to jest będzie w innym poście)

- zaproszenia

- fortepian

- projektor

- prowadzącego wesele

- szampana na toast

- zwort za koszty transportu gościom, którzy przyjechali z daleka i kwoty podziękowawcze wystepującym

- specjalna bielizna pod kimono i suknie, skarpetki tabi

Przystawki w naczynkach w kształcie żurawia (symbol małżeńskiej miłości i wierności) i żółwia (symbol długowieczności).

Co mogliśmy wybrać, ale się nie zdecydowaliśmy to:

- tort sztuczny lub prawdziwy (temat na osobny wpis!)

- wspólne zapalanie świeczki (cena zaporowa za zapalenie jednej ślubnej świeczki - 30,000 jenów!)

- rozbijanie beczki z sake

- film wideo ze ślubu

- dodatkowa dekoracja stołów i krzeseł

- dodatkowe kwiaty na stole pary młodej

- dodatkowe ozdoby do włosów (kimono)

Jak widzicie, mając już datę i miejsce, zorganizowanie ślubu to łatwizna. Nie trzeba kupować sukienki (wynajem na miejscu), zamawiać tortu, organizować alkoholu, itd. Wydaje się super proste, prawda? Ale potem dopada was masa niansów, o których kompletnie nie wiedzieliście, jak usadzenie gości, hikidemono, zwrot piniędzy za dojazd, poproszenie kogoś o zajęcie się recepcją itd. 

Jak uważacie, która wersja jest łatwiejsza do zorganizowania? Czy podoba wam się taki systme planów? A może w Polsce też już się przyjął? Dajcie znać!