Wisnie (zwane po japonsku sakura) zakwitly i u mnie. W Hikone dopiero teraz, prawie 2 tygodnie pozniej niz w Tokyo. W Kyoto w pelnym rozkwicie byly w miniony weekend. A ze data idealnie pokrywala sie z Wielkanoca, poszlismy z Lubym jesc mazurka pod sakurka. I tu pierwsza zla wiadomosc - z racji randki znowu nie wzielam aparatu ze soba, zdjecia sa niestety w jakosci iphonowej. Druga zla wiadomosc: wyglada na to, ze ja i moj Luby jestesmy dziecmi deszczu, bo ostatnio zawsze pada w dzien, w ktorym sie widzimy. Tym razem nie padalo, ale bylo caly czas pochmurno i szaroburo. Co oznacza, ze zdjecia tez sa troche szarobure.

Mimo marnej pogody plan podziwiania wisni byl ambitny. Zaczac od Srebrnego Pawilonu (Ginkaku-ji), ktory wprawdzie nie wiele wspolnego ma z wisnia, ale tuz obok niego zaczyna sie Sciezka Filozoficzna (Tetsugaku-no michi), czyli jedno z najbardziej popularnych miejsc na ogladanie sakury. Dalszy plan zakladal dojsc wieczorem do Kiyomizu-dera (Swiatynia Czystej Wody) i Koudai-ji (Swiatynia Koudai) na nocne ogladanie sakury. A po drodze napotkalisdmy pare rownie pieknych miejsc.

W drodze od przystanku do Ginkaku-ji.

Mozna bylo zobaczyc sporo osob w kimonach. Przyjzyjcie sie co ta pani robi z rekoma! Jeszcze jedna uwaga - nie bardzo moge rozszyfrowac jaki wzor ma ta Japonka na kimonie. Jezeli dobrze mi sie wydaje, ze sa to liscie klonow, to wlozenie takiego kimona wiosna jest spora wtopa.

A tu rozne marynowane warzywa i nie tylko.

Jak tylko przejdzie sie przez bramki widac Srebrny Pawilon. Bilet sa po 500 jenow. Probowalismy z Lubym policzyc ile maja dziennie z tego kasy. Zakladajac, ze przez godzine wejdzie 1000 osob, to maja dziennie ze sprzedazy biletow ponad 4 miliony jenow. Dzieki temu moga sobie przynajmniej pozwolic na czyste toalety i pana, ktory zajmuje sie strzyzeniem mchu nozyczkami (serio, byl taki!) Pozadne zdjecia Ginkaku-ji zrobilam jak bylam tam poprzednim razem, wiec w ramach odkurzania dysku, wstawie je tutaj kiedys.

Zagadka! Czy to kamien czy usypany piasek? Ciezko mi uwierzyc, ze byli by w stanie cos takiego codziennie usypywac, wiec sklaniam sie ku pierwszej opcji.

Widok na Kyoto.

Sciezka Filozoficzna. I tak przez okolo 30 minut.

 Przypadkiem znalezlismy oto takie piekne miejsce.

A dalej po drodze do parku Maruyama bylo drzewo z XII wieku.

To tez niedaleko parku Maruyama.

A w parku jak to w parku, laweczki i piwko.

Ludzi nie za duzo, pewnie ze wzgledu na brzydka pogode i pozna pore.

 W kierunku wyjscia z parku.

Po dotarciu do Higashiyamy, dzielnicy ze sklepami po drodze do Kiyomizu-dera, zrobil sie juz polmrok.

Wejscie do Kiyomizu-dera i bramka biletowa.

 Glowny pawilon Kiyomizu-dera. Nie widac go za bardzo na zdjeciu z racji slabego aparatu. I byly oczywiscie dzikie tlumy ludzi.

 W Koudai-ji bylo rownie pieknie, ale za to mniej tlocznie.

 Bambusowy mini-las.