Japonczykom lato kojarzy sie z morzem, zgrabnymi dziewczynami w bikini, upalami, swietem obon (japonskie swieto zmarlych), wakacjami, egzaminami, basenem itd (prawdziwe odpowiedzi moich znajomych). Mi ostatnio japonskie lato kojarzy sie z.... sola. Bo wszystkie slodycze nagle maja na opakowaniu wielkimi literami znak 塩, czyli sol!
Zaintrygowana takim stanem rzeczy zapytalam przelozonego w pracy, o co biega i tak jak podejrzewalam, latem czlowiek bardzo sie poci i traci sol, wiec by ja uzupelnic, trzeba jej wiecej spozywac. No i Japonczycy kochaja sol (pocic sie tez uwielbiaja, ale o tym innym razem). Nawet normalne maslo ciezko kupic. Na 10 rodzajow w supermarkecie 9 jest z dodatkiem soli.

Udalo mi sie nazbierac troche zdjec do kolekcji "jedzenie z sola", ale to i tak tylko jakis niewielki ulamek tego, co teraz mozna znalezc na sklepowych polkach.

Chyba jeszcze nie opisywałam jak wygląda wizyta u fryzjera w Japonii, a że wczoraj po raz drugi miałam takową przyjemność, to chciałabym przedstawić relacje na świeżo. Niestety zdjęć nie mam, a to z tego powodu, że na wejściu do salonu zabierają mi (dosłownie) wszystkie moje rzeczy i oddają dopiero przy wyjściu.

Zaczynimy jednak od początku. Pierwszy raz do japońskiego fryzjera wybrałam się pod koniec marca tego roku i to z duszą na ramieniu, albowiem moje włosy w ogóle nie przypominają grubych i prostych włosów japonek. Wręcz przeciwnie - są cienkie, śliskie i podatne na układanie z tą drobną wadą, że tak samo poddają się wiatrowi, deszczowi i wilgoci co i moim stylizacjom. Ponieważ po pierwszej wizycie byłam zadowolona, to gdy przyszedł czas na kolejną, wybrałam się do tego samego stylisty.

Z racji, że mieszkam na wsi, to zrobienie rezerwacji na dzień przed nie był żadnym problemem (myślę, że nawet tego samego dnia rano też by mi się udało umówić). Jak już pisałam, na wejściu odbierają wszystkie rzeczy. Oczywiście na początku jest mycie głowy. Różnica polega jednak na tym, że połączone jest ono z masażem. Podczas zabiegu na nogi kładą zawsze kocyk, na szyję ręcznik, a na dekolt przyjemny w dotyku szal. Na twarzy za to ma się położoną zapachową (lub nie) bibułkę. Podejrzewam, że ma to ochronić makijaż klientki i pomóc jej się zrelaksować. W trakcie mycia głowy wielokrotnie byłam pytana, czy woda nie jest za gorąca, uciskanie nie jest zbyt mocne i czy na pewno wszystko w porządku.

Kolejnym zabiegiem była opcjonalna letnia promocja (za dodatkowe 300 jenów). Po przejściu na fotel fryzjerski została mi nałożona odżywka dająca przyjemne odczucie chłodu (miałam wrażenie, jakby mi ktoś przykładał lód do głowy, ale uczucie bardzo przyjemne), a następnie kolejny masaż głowy i tym razem także ramion. Dopiero po tym przyszedł stylista, który skonsultował ze mną najpierw dokładnie jaki typ fryzury chcę. Ponieważ obecnie włosy mam dość krótkie, to nie wiele dało się z nimi zrobić. Podczas gadki-szmatki w czasie strzyżenia mój stylista mi nawet zdradził, że jak zobaczył w kalendarzu, że dzisiaj przychodzę, to próbował się nauczyć paru słów po polsku, ale jednak okazało się to zbyt trudne. ;)

Po ścięciu było suszenie, poprawki, stylizacja i do domu. Dostaje rzeczy, płace, kłaniam się, wychodzę, kłaniam się i koniec. Oczywiście stylista, jak to w Japonii wypada, czekał i kłaniał mi się do momentu, aż całkowicie zniknęłam za drzwiami.

Gdzieś kiedyś przeczytałam, że w Japonii włosy tnie się na sucho, żeby klient od początku widział jak będzie wyglądała fryzura. W salonie, do którego chodzę, tak się nie robi, ale nie wiem jak to jest u innych fryzjerów. Nie chcę się za bardzo mądrzyć na ten temat.

Kończąc, z fryzury jestem zadowolona, włosy na głowie jeszcze mam i nie wyglądam jak dziecko wojny i rozpaczy. ;)
Dla ciekawskich strona mojego salonu fryzjerskiego:
-KEIZO-

Kolejny raz japonska sluzba zdrowia zaskoczyla mnie bardzo pozytywnie.
Bylam dzisiaj rano w szpitalu by dostac pewien pilny lek. Niestety, przyszlam bez wczesniejszego zapisu, wiec trafilam na sam koniec kolejki i musialam czekac az cale pol godziny! ;)

Ale nie o tym chcialam. W Japonii wiekszosc lekow sprzedaje sie na miejscu, w szpitalu (a raczej placi sie za nie razem z oplata za wizyte i dostaje sie je w osobny okienku wydajacym leki). Tak sie zlozylo, ze cena mojego leku byla trudna do podliczenia i cala sytuacja juz sie przeciagala z 15 minut. Jakiez bylo moje zdziwnie, gdy uslyszalam, ze lek dostane teraz, a kwote bede mogla uiscic w odpowiednim dla mnie terminie a szpital bardzo przeprasza za klopot jaki sprawil. Dodam, ze lek tani nie jest i wcale mnie nie zmartwilo to, ze bede mogla zaplacic za niego podczas mojej nastepnej wizyty w przyszylym miesiacu.